Kemalettin Kamu (1901 – 1948)
İlk şiirlerinde aruz kullanan şair, daha sonra hece ölçüsüne dönmüştür. Yurt sevgisi, gurbet, aşk, milli kurtuluş konularında şiirler yazmıştır. Büyük Mecmua, Dergâh, Varlık, Kalem ve Oluş dergilerinde şiirleri yayınlanmıştır. İçten, ince ve safi bir üslubu vardır. Millî Mücadele Döneminde yazdığı birçok şiir marş ve şarkı olarak seslendirilmiştir. En bilinen şiirleri arasında Bingöl Çobanlarına, Kimsesizlik, Gurbet, İrşat, Hicret adlı eserleri vardır.
Arif Nihat Asya (1904 – 1975)
Milli ve manevi duyguların yüksek bir söyleyiş ile seslendirmiştir. Adana’nın kurtuluş gününde yazdığı Bayrak şiiri ile bayrak şairi olarak anılmıştır. Şiire aruzla başlamış ve rubai türünde çok fazla şiir yazmıştır. Rubailerini 5 ayrı kitapta yayımlamıştır. Sonraları hece ölçüsü ve serbest tarzda da şiirler yazmıştır. Türklüğü, Türk tarihini, milli ve manevi duyguları yoğun bir şekilde işlemiştir.
Ahmet Kutsi Tecer (1901 – 1967)
Edebiyata şiirle başlamış, Dergâh ve milli Mecmua gibi dergilerde yazmıştır. Hece ölçüsüyle şiirler yazan Ahmet Kutsi Tecer halk edebiyatı motiflerini kullanmıştır. Memleket ve milli şiirleri ile bilinir. Şiirlerinde bir ezgi havası da hâkimdir. Âşık Veysel Şatıroğlu’nu Türk edebiyatına kazandırmıştır. Batıya özenenlere eleştirmiş tamamen yerli edebiyatı savunmuştur. Folklor ve halk edebiyatı alanında çalışmalar yapmıştır.
Orhan Şaki Gökyay (1902 – 1994)
Güzelleme ve koçaklama tarzında hece ölçüsüyle şiirler yazmıştır. En ünlü şiiri Bu Vatan Kimin adlı eseridir. Edebiyat tarihi ile ilgili inceleme ve araştırma çalışmalarında bulunmuştur. Türk Dili, Nesil, Türk Folklor Araştırmaları, Tarih ve Toplum gibi dergilerde yazı ve eleştirileri yayımlanmıştır. Eleştirileri Destursuz Bağa Girenler adlı kitapta toplanmıştır.
Necmettin Halil Onan (1902 – 1968)
Ulusal ve milli duyguları işlemiştir. Dur Yolcu diye başlayan Bir Yolcuya adlı şiiri ile ün kazanmıştır. Önceleri aruz ölçüsüyle yazmış daha sonra heceye dönmüştür.