Cemal Süreyya (1931 – 1990)
İkinci Yeni şiirinin önde gelen sanatçı ve kurucularındandır. Şiirde anlamsızlık görüşünü benimsemiştir.
Sürükleyici bir dili ve coşku dolu bir üslubu vardır. Şiirin alanlarını genişletmiştir. Şiirde cinselliği kullanan şairlerin başında gelir şiirlerinde iğneleme ve ironi yoğun bir yer tutar. Dil ve kelime oyunlarına yer verir. Şiirlerinin yanında deneme ve düz yazıları da vardır.
Sürükleyici bir dili ve coşku dolu bir üslubu vardır. Şiirin alanlarını genişletmiştir. Şiirde cinselliği kullanan şairlerin başında gelir şiirlerinde iğneleme ve ironi yoğun bir yer tutar. Dil ve kelime oyunlarına yer verir. Şiirlerinin yanında deneme ve düz yazıları da vardır.
Edip Cansever (1928 -1986)
İkinci Yeni şiirinin en özgün örneklerini vermiştir. “Masada Masaymış Ha” şiiri ile tanınır, dergisini çıkarmıştır. Yer Çekimli Karanfil adlı kitabı ile İkinci Yeni şiirinin tanınmasında etkili olmuştur. Bireyin yalnızlığı ve yabancıların getirdiği sonsuzu arayış çabasını işlemiştir. Şiirde konuşma dilinin rahatlığını sonuna kadar kullanmıştır.
Sezai Karakoç (1933 -)
İkinci Yeni şiirinin en uzun süre yaşayan ve en güçlü şairi sayılır. İlk dönem şiirlerinde anne, sevgi, çocuk ve ölüm gibi temaları işlemiştir. İkinci Yeni şiirini İslam düşüncesi ile bağdaştıran şairdir. İkinci Yeni şiirine metafizik kavramını o sokmuştur. Modern sanatın İslam’a uygun olduğunu düşünür. Batı şiirini ve geleneksel Türk edebiyatına iyi tahlil etmiş. Biçimde Batı alanında İslam düşüncesini şiirlerinde yansıtmıştır. En bilinen şiiri Mona Rosa modern bir Leyla ile Mecnun şiiri kabul edilir.